Waarom ik kanker kreeg – en hoe ik de angst voor terugkeer achter me kon laten

Een van de meest onheilspellende dingen van kanker is de onvoorspelbaarheid van de ziekte. Het lijkt zo volledig random wie de ziekte krijgt. "Domme pech" hoor je vaak. En zelfs als je genezen bent verklaard of 'in remissie bent', blijft vaak de angst: zal de kanker weer terugkomen?

Die voortdurende onzekerheid ondermijnt je rust, je vertrouwen en vaak ook je gezondheid. Want hoe leef je écht vrij, als je steeds bang bent dat de tijdbom weer afgaat?

Ik ken dat gevoel maar al te goed. Als peuter had ik nierkanker. Jarenlang was ik bang dat het terug zou komen. Die angst werd nog eens gevoed door het verlies van twee tantes en een nicht die op jonge leeftijd kanker kregen. En toen ik op mijn veertigste zelf borstkanker kreeg, voelde het dus alsof mijn diepste angst werkelijkheid werd. Maar juist dat bracht mij ook op een cruciale vraag:

Wat maakte mij vatbaar voor kanker? Waarom krijg ík kanker (terwijl ik zo gezond leef)?

Niet omdat ik schuld zocht, maar omdat ik alles wilde begrijpen en benutten wat me kon helpen in mijn herstel. En om mijn angst voor herhaling achter me te laten.

Ik ging met een open blik op onderzoek uit, en ontdekte iets bevrijdends: het is mogelijk niet zo volledig random als we denken.

Emoties die het lichaam onthoudt

We weten allemaal hoe emoties in het lijf voelbaar zijn: vlinders in je buik, een brok in je keel, een steen op je maag. Maar wat gebeurt er als die emoties té groot zijn om te verwerken?

Dan treedt er een oeroud beschermingsmechanisme in werking. Het lichaam parkeert de emotie tijdelijk, zodat je kunt overleven. Bij kinderen gebeurt dit sneller, omdat hun wereldbeeld nog beperkt is. Voor een peuter kan verdwalen in een supermarkt levensgevaarlijk voelen. Voor een kind kan de opname in het ziekenhuis oneindig aanvoelen. Omdat ze de situatie nog niet kunnen begrijpen of relativeren, wordt de emotie niet verwerkt, maar opgeslagen.

En die opgeslagen emoties verdwijnen niet vanzelf. Ze kunnen decennialang doorspelen in je gedrag, je overtuigingen, en... je gezondheid.

Mijn eigen ontdekking

Toen ik midden in mijn chemokuur een energetisch therapeut sprak, hoorde ik voor het eerst van het idee dat oude familiepatronen een rol konden spelen. Ze gaf me informatie, waarvan ik voelde dat het klopte. Ik huilde zonder precies te snappen waarom.

Ruim een jaar later, tijdens een familieopstelling, zag ik voor ogen de situatie waarover ik met de energetisch therapeut al had gesproken. Uitgebeeld door voor mij onbekenden, werd me helder wat er onder de oppervlakte leefde: onmacht, verdriet en pijn die ik als kind ongemerkt voor mijn moeder's situatie had gevoeld. En dat ik sindsdien voor haar had gedragen.

Dat inzicht maakte veel duidelijk. Het ging niet alleen om de tumor in mijn borst, maar om een patroon van zorg en opoffering dat diep in mijn systeem zat. Die ontdekking gaf me iets wat ik jaren had gemist: rust en inzicht.

Voor het eerst voelde ik dat ik begreep waarom ik vatbaar was geweest, en waarom ik me mijn leven lang op een bepaalde manier had gedragen. Tegelijkertijd voelde ik me eindelijk vrij om het nu anders te gaan doen. Dit besef was zo sterk en diep voelbaar, dat ook de angst voor herhaling wegebde. Want er bleek meer logica achter te zitten, en dit werd versterkt door een diep weten. Een weten dat ik niet kan beredeneren, maar waarvan ik innerlijk voel dat het klopt.

En precies die combinatie maakte dat ik mijn angst voor herhaling achter me kon laten. Zelfs als ik ooit opnieuw kanker zou krijgen, weet ik nu dat ik de ingangen naar de wijsheid van mijn lichaam kan vinden. En dat vertrouwen geeft me rust, zelfs in het onbekende.*

Wat andere denkers laten zien

Omdat mijn tumor onverwacht snel was verdwenen, bleef het onderwerp van bijzondere genezingen mij boeien. En ik ontdekte dat mijn ervaring niet uniek was. In boeken als Als het lichaam nee zegt (Gabor Maté), Traumasporen (Bessel van der Kolk), Radicale Remissie (Kelly Turner), Quantum Genezing (Deepak Chopra), De helende reis (Brandon Bays) én Spontaan Genezen (Jeffrey Rediger) komt steeds dezelfde kern terug: ons lichaam draagt verhalen mee van onverwerkte emoties.

Wanneer die emoties en patronen eindelijk erkend en losgelaten worden, ontstaat er vaak een diepe innerlijke verschuiving. Mensen voelen zich niet alleen lichter, maar gaan ook anders handelen – meer in lijn met wie ze werkelijk zijn. En juist dat geeft energie, rust en vertrouwen. En mogelijk ook een versneld herstel op lichamelijk niveau.

Is dat wetenschappelijk bewezen?

Officieel noemen onderzoekers spontane genezing “zeldzaam” en moeilijk verklaarbaar. Maar wie zich verdiept in de verhalen, ziet dat ze vaker voorkomen dan gedacht, en vaak dezelfde rode draad hebben: een diepe innerlijke verschuiving, meer authenticiteit, en meer verbinding met zichzelf en met anderen.

Net als in deze onderaardse grot ligt er in onszelf vaak meer verborgen dan we op het eerste gezicht zien. Onverwerkte emoties en patronen kunnen, net als de dieptes van de aarde, lang onzichtbaar blijven – totdat we er licht op durven laten schijnen. Juist daar kan de kern liggen van de vraag: ‘Waarom kreeg ik kanker?’ en hoe je de angst voor herhaling achter je kunt laten.

Geen schuld of straf

Soms roept dit idee angst of weerstand op. Alsof ziekte een straf zou zijn, of iets dat je over jezelf hebt afgeroepen. Laat me heel duidelijk zijn: dat is níet zo.

De gedachte is wel begrijpelijk. Wist je dat we nog maar 150 jaar geleden geloofden dat ziekten spontaan ontstonden – vaak gezien als een straf van God of een morele kwelling? Pas toen Louis Pasteur micro-organismen ontdekte, veranderde onze kijk op ziekte radicaal. We gingen op zoek naar fysieke oorzaken, en konden deze veel beter behandelen.

Maar bij kanker lijkt de oorzaak nog altijd ongrijpbaar, alsof het ‘toeval’ of ‘pech’ is.

Wat ik ontdekte: je lichaam heeft altijd geprobeerd je te beschermen. Soms door emoties op te slaan of door oude patronen vast te houden. Vroeger was dat de beste oplossing. Maar nu, als volwassene, heb je de mogelijkheid om dieper te kijken: welke emoties wachten nog op verwerking? Welke patronen draag jij onbewust mee? En wat kan er verschuiven als je ze loslaat?

Wat dit voor jou kan betekenen

Ik geloof dat dit de ontbrekende puzzel kan zijn naast de reguliere behandelingen. Niet als vervanging, maar als aanvulling. Misschien ontdek je dan, net als ik, dat kanker niet alleen een bedreiging is, maar ook een uitnodiging. Om te helen, te groeien, en meer jezelf te worden dan ooit.

En het gaat om meer dan 'weten'. Tegenwoordig zijn er alternatieve theorieën zoals de Germaanse Geneeskunde, waarin ook psychosomatisch wordt gekeken. Maar het is onvoldoende om te horen wat de oorzaak zou zijn. Het gaat erom dat je dit in je systeem voelt. Dat je geraakt wordt door een nieuw inzicht, waarvan je niet had verwacht dat het je zo raakt, maar waarbij je lichaam spreekt. Dan weet je dat het klopt, voor jou. Diep vanbinnen.

Wil je dit zelf ervaren?

Ik heb hiervoor een nieuw, kort en krachtig programma ontwikkeld: De Kern van je Kanker. Waarin we in drie intensieve sessies samen onderzoeken welke emoties en patronen jouw lichaam belasten, en hoe je de wijsheid in jezelf kunt terugvinden. Gebruik makend van de brede en diepgaande kennis en trainingen die ik op dit vlak de afgelopen jaren heb opgedaan. En vooral door jouw eigen lichaam te laten spreken, en haar informatie op een veilige en vertrouwde manier naar boven te laten komen.

💡 Dit programma is bedoeld voor mensen die nieuwsgierig zijn naar dit thema, maar geen interesse hebben in een maandenlang programma. Of die al het nodige doen om hun zelfhelend vermogen te activeren, maar voelen dat er nog iets ontbreekt.

Klik op de onderstaande knop voor meer informatie over hoe dit programma eruit ziet.

Lees meer over Kern van Kanker