Herstellen met het leven als gids

Gisteren hoorde ik er voor het eerst een woord voor. Voor iets wat ik al veel langer voel. Biocentrisme.

Biocentrisme betekent letterlijk: het leven centraal stellen. Niet de mens, niet de technologie, niet het hoofd, maar het leven zelf — als drijvende kracht in ons bestaan.

Stel je eens voor.. dat niet jouw 'wil' de drijvende kracht in je leven is, maar dat iets groters dan jezelf, het leven, je leidt. Hoe zou het zijn als dat waar was?

Als ik voel wat dat betekent, dan ontspant er iets in mij. Dat zou kunnen betekenen dat ik het niet allemaal zelf hoef te doen. Dat het leven zélf weet waar het naartoe wil. Dat ik mag vertrouwen, en meer kan ontspannen.

Leven zonder plan, maar vol richting

De natuur fascineert me al mijn hele leven. Hoe een wond geneest zonder onze mentale tussenkomst. Hoe een baby groeit, zonder schema. Hoe de seizoenen vloeiend in elkaar overlopen, zonder deadline of to-do lijst.

Het leven lijkt te bewegen op een intelligentie die we niet hoeven te begrijpen, maar die we wel kunnen voelen, als we even stilvallen.

Zelf ervoer ik dat op een rauwe manier, toen ik kanker had. Ik had niet de controle, ik kon niet méér ‘doorpakken’, méér ‘mijn best doen’. Ik kon alleen nog maar zijn, en proberen bewust te zijn van elke dag.

En in die overgave, ontdekte ik iets onverwachts: het leven droeg mij verder. Niet altijd op de manier die ik zelf gekozen zou hebben. Maar wel met een bepaalde richting, een natuurlijke stroom, waarin ik zachter werd, ruimer ging voelen, meer genoot van het nu.

Ik leerde keuzes maken vanuit ontspanning, in plaats van vanuit angst. En dat bracht niet alleen rust, maar ook onverwachte helderheid. En geluk. Alsof het leven ineens makkelijker ging, nu ik mijn controle even losliet.

Het voelde bijna raar, want ik was toch ziek? En toch ervoer ik meer dan ooit een acceptatie en zin om te leven. Verbonden met mezelf, en met alles om me heen.

Juist in de overgave, en in het aangaan van het leven ontstaan vaak de mooiste situaties, de bijzonderste ervaringen én onverwachte heling.

Verbonden met het grotere geheel

In de natuur zie je het overal terug: zelforganiserende systemen. Van zwermen vogels tot het ecosysteem van een bos, van onze darmflora tot cellen die zich groeperen tot organen.

De bioloog Rupert Sheldrake noemt het morfische velden – onzichtbare patronen van informatie waardoor levende systemen zich kunnen organiseren, groeien, herstellen. Of je het nu mystiek noemt of biologisch briljant – het is wonderlijk.

En dan besef ik: misschien hoeft het niet te worden uitgelegd, maar gaat het om het doorleven. Misschien gaat het niet om begrijpen, maar mag je eraan overgeven. Het ervaren.

Want we kennen het allemaal. Momenten waarin we opgaan in het pure zijn: tijdens een stille wandeling in de natuur, bij een diepe blik in iemands ogen, tijdens het zien van iets adembenemends moois, of bij het samen dansen zonder doel (zoals ik gister weer mocht ervaren bij Biodanza). Dat zijn momenten waarop je voelt, dat het leven stroomt.

Niet omdat jij het duwt, maar omdat jij je openstelt.

Het leven als helende kracht

Wat als dát onze taak, onze uitnodiging is? Niet het controleren, oplossen, versnellen —maar vertrouwen, ontvangen, en bewegen met het leven zelf.

De arts Gabor Maté zegt het mooi:

“Ziekte is vaak het lichaam dat een waarheid vertelt die we met ons hoofd nog niet durven voelen.”

Ik geloof steeds meer dat echte genezing — fysiek, emotioneel, spiritueel — komt wanneer we terugkeren naar het leven zelf. Wanneer we onze plek in het grotere geheel weer voelen. Niet als leider, maar als deelnemer.

Uitnodiging

Dus ik nodig je uit. Om vandaag eens stil te staan. Niet bij wat je moet voelen, of wat je moet doen, maar gewoon… bij wat het leven in jou zelf vandaag wil.

Waar beweegt het naartoe, als jij niet in de weg zit? Wat gaat moeiteloos? Wat voel je als je jezelf toestaat niet te sturen, maar te luisteren?

En misschien ontdek je, net als ik, dat dát het begin is van iets heel bijzonders. Niet zweverig, maar springlevend.

Laat het leven jouw gids zijn. Het weet de weg al.