Waarom de zes genoemde mind power tips soms zo moeilijk zijn.

 In mijn vorige blog schreef ik over 6 mind power tips, die heel nuttig zijn voor mensen met kanker. En ook als je geen kanker hebt overigens.

Maar direct na het schrijven bedacht ik me ook, dat het tot uitvoering brengen van elke tip ook moeilijk is. Daarom help ik je in dit artikel op weg...

Ook zal ik een per tip aangeven hoe je hiermee om kunt gaan als iemand in jouw omgeving deze diagnose krijgt.

Tip 1: Laat het woord kanker los

De eerste tip ging over het loslaten van het woord ‘kanker’. Maar tja, als je net de diagnose te horen hebt gekregen, verspreidt het zich als een lopend vuurtje dat je ziek bent. En natuurlijk wil iedereen graag even persoonlijk vragen hoe het met je gaat. Om medeleven te tonen, uit oprechte belangstelling en met de vraag of ze iets voor je kunnen doen.

En dat terwijl jij liever niet over de ziekte nadenkt. Want elke keer dat je dat doet, voel je je minder happy. Je wordt elke keer weer geconfronteerd met je situatie en je angsten.

Mijn arts gaf me de tip om zelf de regie te voeren over op welke manier je mensen meeneemt in je ziekteproces. Ik besloot een filmpje te maken en dat met al mijn vrienden, kennissen en collega’s te delen. En daarna maakte ik een apart e-mailadres aan en vroeg om mij op dat adres te contacteren. Op deze manier hoefde ik maar één keer mijn verhaal te vertellen, en kon ik zelf kiezen wanneer ik de (hele lieve en opbeurende) reacties las. Met enige regelmaat stuurde ik vervolgens een nieuwsbrief per mail aan iedereen die zijn belangstelling had getoond.

Op een natuurlijke manier ontstond er vanzelf wel contact met een kleinere groep mensen via Whatsapp. En na verloop van tijd vond ik het ook helemaal niet erg als anderen me via deze chat benaderden hoe het met me ging. Maar het hielp me in de eerste periode wel enorm om mijn weg te vinden in het omgaan met deze ziekte.

Voor de omgeving: Ook als mensen niet zo ‘direct’ zijn als ik, wees voorzichtig met direct appen of bellen. Kaartjes of bloemen kunnen natuurlijk wel, en zorgen ervoor dat je medeleven wordt gezien, ook als er even geen/minder direct contact is. Op deze manier hoeft deze persoon niet steeds uit te leggen wat de stand van zaken en het (vaak nog erg onzekere) gevoel daarbij is. En zo ontvangt hij of zij toch jouw steun en warmte. Na een paar maanden is de situatie vaak al anders en is spontaan contact opnemen vaak wel weer mogelijk.

Tip 2: Heb jezelf lief

Tip 2 ging over je lichaam en je kanker liefhebben. Dat staat haaks op wat je overal in de media leest. Daarin moet kanker worden bestreden, met zwaar geschut. Heel heftig, want er zit ook nog een lichaam omheen dat je wel wilt behouden.

Stel je eens voor… In het huis waar jij woont, blijkt ineens een onbekend, buitenaards wezen te wonen. Het ziet er griezelig uit met stekels, bulten, en het staat er bekend om dat het zijn hele familie meeneemt en jou uiteindelijk verdringt uit je woning. Dat is beangstigend toch? Het lijkt logisch om met deze wezens in gevecht te gaan. En dat wordt dus ook massaal gedaan.

Om het anders aan te pakken, en de onverwachte en ongewenste vreemdeling te vragen waarom ze jouw huis hebben uitgekozen vraagt moed. Moed om het mogelijk anders te doen dan je omgeving. En moed om het wezen aan te kijken en mee in gesprek te gaan. Om hem een (tijdelijke) plek te gunnen vraagt ook vertrouwen. Maar het is echt de moeite waard. Vanuit liefde naar je eigen lichaam leren kijken, precies zoals je er nu uit ziet, inclusief de delen die je niet prettig of mooi vindt, of waar je dus zelfs bang voor bent, is het grootste geschenk dat je jezelf kunt geven. En deze kankerperiode kan je leren om (meer) liefde voor jezelf te gaan ervaren.

Voor de omgeving: Volgens mij is het hier heel fijn als je je naaste kunt zien als meer dan alleen iemand met deze ziekte (hoe moeilijk dat ook is, want je denkt er vaak automatisch aan). Sta open voor wat er op dat moment bij deze persoon leeft. Het is zo fijn als iemand zegt dat hij begrijpt dat je twijfels of angst hebt. Je hoeft in ieder geval niets op te lossen.

Tip 3: Leef in het moment. Heb vertrouwen

De tips over in het moment leven en vertrouwen hebben in de toekomst zijn sterk aan elkaar verbonden. Want hoe kun je nu genieten van wat er nu is, als je niet weet of je er over zes maanden of twee jaar nog zult zijn. Toch? Het is heel logisch als je deze angstgedachte niet van je af kunt zetten. Alle andere dingen vallen daarbij in het niet..

Zelf heb ik zes jaar lang moedeloos gekeken hoe andere vrouwen om me heen zwanger werden. En het bij ons niet lukte. Op een andere manier dan bij kanker, maar net zo hartverscheurend was mijn verdriet en angst, dat ik niet die toekomst had zoals ik die voor mezelf wenste. En pas toen ik een bevriend stel zag dat zichzelf trakteerde op een weekendje Parijs en volledig aan het genieten was in het nu, betrapte ik mezelf erop dat ik te veel bezig was met de toekomst. En daardoor vergat te Leven. Nog diezelfde week boekten we een vakantie, en besloot ik dat mijn ‘droom’ geen ‘doel’ was dat ik actief na moest streven. Ik mocht mijn droom hebben, maar hoefde daar niets méér voor te doen dan ik al deed. We ondergingen al medische behandelingen en objectief gezien zou dat voldoende moeten zijn.

Tijdens onze reis naar Sri Lanka twee maanden later, was ik voor het eerst sinds jaren niet meer bezig met zwangere buiken, mijn ovulatie en menstruatie. Ik was zo vol van het natuurschoon en de nieuwe cultuur, en het genieten met mijn geliefde, dat ik zelfs vergat wanneer we de zwangerschapstest konden doen. En je raadt het al… we kwamen gelukkiger thuis dan ik ooit had kunnen bedenken.

Met deze kennis op zak, besloot ik dat na mijn diagnose met kanker anders te doen. Diep van binnen voelde ik, dat ik hier niet aan dood zou gaan. Dat was natuurlijk superfijn, en het gaf mij een sterk vertrouwen. Maar ook als je zo’n gevoel niet hebt, denk aan wat je vandaag leuk vindt om te doen. Niemand kan de toekomst voorspellen, en zeker de dokter niet. Dus stop ermee om de toekomst te willen controleren, en LEEF! Nu is het moment! Elke dag en elke minuut kun je er weer opnieuw mee beginnen.

Voor de omgeving: Ga iets leuks samen doen! Zolang het binnen de fysieke mogelijkheden ligt, natuurlijk. Een lekkere wandeling of fietstochtje, even lunchen, een spelletje, of andere gezamenlijke activiteit. Soms hoef je niet eens veel te spreken, maar is samen zijn genoeg.

En behandel de ander niet als patiënt... deze persoon kan zelf wel zijn grenzen aangeven.

Tip 4: Geef ruimte aan je angst en verdriet

Zoals genoemd is de angst om dood te gaan wel een grote blokkade, om in het nu te kunnen genieten. En die steekt af en toe de kop op, daar kun je zeker van zijn. Want het herinnert je aan het sterfelijk zijn. Aan het grote onbekende wat er daarna komt. En vooral aan wat we hier dan moeten achterlaten. En wellicht ook aan gevoelens van ooit achtergelaten zijn…

Wat mij helpt, is om dan de tijd te nemen om mijn gevoelens aan te kijken. Er echt even voor te gaan zitten, bijvoorbeeld met een schriftje of samen met een coach. Ik kijk naar dat gevoel in mijn lichaam als was het een ‘ding’. Ik probeer er zelfs nieuwsgierig naar te zijn. Als ik loslaat dat het ‘weg moet’, en eventuele spierverkramping kan loslaten, dan is mijn ervaring dat het gevoel vanzelf verdwijnt of transformeert.

Deze aanpak is overigens bekend en bewezen uit de psychotherapie. Het is ook proefondervindelijk aangetoond dat, wanneer mensen kijken naar heftige beelden waarmee ze niet identificeren, ze de gevoelens maximaal 90 seconden ervaren. Alleen als ze denken dat de beelden over hun gaan, dan blijven de gevoelens vele malen langer.

Vaak is het de weerstand op het voelen van de angst of het verdriet zo groot, dat we daarin meegaan. En dan kan het ons leven gaan beheersen. Maak niet dezelfde fout als ik tien jaar geleden, en zoek hulp hierbij als je dit lastig vindt. Je bent het waard. Het is je leven waard…

Poeh.. dit blijft altijd een heftig onderwerp, nietwaar? Wie dit bovenstaande kan lezen zonder iets in zijn lichaam te voelen is een taaie.. zou ik zeggen. Ook ik moet nu, na dit schrijven, even invoelen wat er leeft in mijn lichaam. En mezelf ook even liefde geven…

Voor de omgeving: Dit is heel vaak een erg moeilijk onderwerp om met anderen te bespreken. Je wilt elkaar geen pijn doen, en je weet vaak niet hoe open een ander hierin is. Als naaste is het fijn als je aangeeft beschikbaar te zijn om het hierover te hebben. Sta je verder weg, dan is het meestal niet zo passend.

Tip 5: Wees gelukkig...

Na het doorleven van je angsten, zul je zien dat er weer ruimte ontstaat voor nieuwe dingen. Voor nieuwsgierigheid. Voor Leven met die hoofdletter L. Voor genieten. Voor gevoelens van geluk en liefde. Maak hier ruimte voor.

Kelly Turner beschrijft in haar boek hoe belangrijk het is om positieve gevoelens te cultiveren. En wie kent er geen verhalen van mensen die nadat ze uitbehandeld waren hun dromen gingen naleven, en er zo nog een hele tijd aan vastknoopten. Zoals ik al schreef is gelukkig zijn, écht gezond makend.

En vraag vooral hulp voor praktische dingen, want mensen helpen je echt graag. De mensen die jou liefhebben willen ook niets liever dan dat jij weer gezond wordt. Mijn ervaring is, dat zonder verantwoordelijkheden en door echt tijd te maken voor mezelf, ik echt kon gaan voelen waardoor ik geïnspireerd werd. In mijn geval was dat mijn tuin herinrichten. En persoonlijk groei. En dat gaf weer zoveel passie en energie dat ik er daarna ook weer voor anderen kon zijn.

Tip voor de omgeving: Denk ook aan de periode na de behandelingen. Vaak krijg je tijdens het medische traject hulp uit vele richtingen. Maar is de periode daarna vaak veel stiller en eenzamer. Juist dan is een onverwachte hulp of praatje heel fijn.

Tip 6: …En dankbaar

Dan de tip over het dankbaar zijn. Het klinkt op voorhand nogal vreemd om blij te zijn voor het krijgen van de ziekte, dat snap ik. En natuurlijk had je dit op voorhand ook nooit gewenst, maar deze periode is een fase van enorme persoonlijke groei. Dat zul je achteraf hopelijk gaan zien. Door dit proces kom je los van je dagelijkse beslommeringen en leer je te kiezen voor jezelf en wat jij belangrijk vindt. Je gaat veel bewuster leven en geniet veel meer van kleine dingen.

Je hoeft niet vooruit te denken, maar het kan wel helpen om je bewust te zijn van je kans om je leven onder de loep te nemen. Het leven echt te gaan inrichten zoals jij dat wilt doen, in plaats van hoe je het geleerd hebt. Dus begin vandaag met wat jij leuk vindt. Binnen de kaders van wat jouw lichaam aan kan. Doe één ding tegelijk en geniet. Eventjes maar. En voel hoe dat is…

Wat ook helpt is om je ogen te sluiten. Jezelf voor te stellen in een prachtige tuin met veel geurende bloemen. Adem even ontspannen in en uit. En voel dan hoe je volledig gelukkig bent. Dat alles volmaakt is, en er niets hoeft te veranderen.

Binnen enkele tellen of minuten heb jij je lichaam laten ontspannen. Laten rusten. En kan het zichzelf herstellen.

Hier zijn natuurlijk allerlei variaties op te verzinnen. Probeer het eens. Je zult zien hoe fijn het is. Voor je behandeling, tijdens de chemo’s of als je in bed ligt...

Zoek positieve inspiratie

Ik hoop dat de informatie die ik je nu gegeven heb, al heel veel positiviteit in jouw denken heeft gebracht. En je heeft laten zien dat het niet zo moeilijk is als dat het lijkt. Misschien voel je zelf ook meer kracht hierdoor. Weet dan, dat er best veel succesverhalen zijn om je mee te inspireren. Maar je moet ze mogelijk wel opzoeken, want lange tijd werden dit soort positieve ervaringen eerder doodgezwegen dan gedeeld.

Vanuit angst om valse hoop te geven. Of omdat het misschien iets zou zeggen over die mensen die toch zijn overleden. Maar nee, als je sterft of heel veel last hebt van je ziekte, dan heb je het niet verkeerd gedaan. Dan is het niet jouw schuld. Het is een samenloop van omstandigheden, die we niet volledig kunnen overzien.

Maar de tips hierboven helpen echt.. ook als je ze niet helemaal gelooft.. zijn ze de moeite waard om ze uit te proberen, toch?

Ik hoor graag jouw ervaringen en reacties nadat je dit gelezen hebt. Hoe werkt het voor jou? Laat het me weten!

En denk jij nu.. ik doe het liever niet alleen…

Ik wil graag begeleiding van iemand die weet hoe het is…

Die met me mee kan denken en kan voelen…

Stuur me dan een bericht.

Ik begeleid je met liefde hierin. Met op regelmatige basis wezenlijke gesprekken om je anders te laten kijken naar je situatie van dat moment. Je in je kracht te zetten, en weer je levensvreugde en vertrouwen te laten vinden. Tussendoor ondersteun ik je via de chat op de momenten dat jij er doorheen zit.

En ohja, je ontvangt ook nog veel meer tips en inspiratie.

Wat je ook doet, wees deze periode extra lief voor jezelf. Je bent het waard!